چطور می توان با وجود معضلات ساختاری پروژه، نمایی طراحی کرد که نه تنها در کنار همسایه غول اسای بلوک غربی دارای اثر بیانی قاطع و منسجم باشد بلکه به سیمای بی قاعده و پر از هرج و مرج تهران تنش بصری نیز اضافه نکند؟
ایده کلی پروژه یک شبکه مدولار با ساختاری منظم بود که همانند لباسی ساده بر ساختمان پوشانده شد تا نمای زیرین خود را سازماندهی کرده و در قالب یک ساختار با زبان واحد کل پروژه را در بر بگیرد.
با قرارگیری این شبکه، فضایی بینابینی حد فاصل پوسته اول و دوم بوجود امد تا با اختصاص یافتن ان به جداره سبز کیفیت فضایی واحدها را ارتقا دهد.
پروژه تپه سرباز زمانی به دفتر ما ارجاع داده شد که ساختار سازه ای و اسکلت پروژه به اتمام رسیده بود.
این پروژه یک ساختمان مسکونی ۹طبقه می باشد که علاوه بر اختلاف تراز طبقاتی متفاوت و سازه ای که در هر طبقه نسبت بهم جابجایی دارند، نمایی شلوغ و ناسازگار داشت.
درخواست کارفرما طراحی نمایی بود که علارغم شلختگی موجود آن، ماهیتی یکپارچه و ساختارمند داشته باشد.
این پروژه در یکی از بهترین نقاط محله درکه تهران و بر روی یک تپه قرار دارد. از جنوب مشرف به کل تهران و از طرف شمال از طبقه چهارم به بالا نیز چشم انداز آن کوه های شمالی و محوطه ی ورزشی دانشگاه شهید بهشتی می باشد.
مسئله پروژه زمانی آغاز شد که در بلوک غربی ساختمانی دو قلو و عظیم الجثه با ساختاری کلاسیک قرار داشت و از تمامی ویو ها، دید را به سمت خود می چرخاند و پروژه در زیر سایه آن گم می شد.
مدیر طرح : مازیار دولت آبادی
طراح ارشد : دنیز ابراهیمی آذر
طراح مسئول : یاسمن فروتن
طراح سه بعدی و رندرینگ : کیمیا ماهرو، سعید صادقیان
ترسیمات : سونا تقی پور، حدیث کریمی، نورا سام
ماکت : فاطمه میری
مدیر طرح : مازیار دولت آبادی
طراح ارشد : دنیز ابراهیمی آذر
طراح مسئول : یاسمن فروتن
طراح سه بعدی و رندرینگ : کیمیا ماهرو، سعید صادقیان
ترسیمات : سونا تقی پور، حدیث کریمی، نورا سام
ماکت : فاطمه میری
پروژه تپه سرباز زمانی به دفتر ما ارجاع داده شد که ساختار سازه ای و اسکلت پروژه به اتمام رسیده بود.
این پروژه یک ساختمان مسکونی ۹طبقه می باشد که علاوه بر اختلاف تراز طبقاتی متفاوت و سازه ای که در هر طبقه نسبت بهم جابجایی دارند، نمایی شلوغ و ناسازگار داشت.
درخواست کارفرما طراحی نمایی بود که علارغم شلختگی موجود آن، ماهیتی یکپارچه و ساختارمند داشته باشد.
این پروژه در یکی از بهترین نقاط محله درکه تهران و بر روی یک تپه قرار دارد. از جنوب مشرف به کل تهران و از طرف شمال از طبقه چهارم به بالا نیز چشم انداز آن کوه های شمالی و محوطه ی ورزشی دانشگاه شهید بهشتی می باشد.
مسئله پروژه زمانی آغاز شد که در بلوک غربی ساختمانی دو قلو و عظیم الجثه با ساختاری کلاسیک قرار داشت و از تمامی ویو ها، دید را به سمت خود می چرخاند و پروژه در زیر سایه آن گم می شد.
چطور می توان با وجود معضلات ساختاری پروژه، نمایی طراحی کرد که نه تنها در کنار همسایه غول اسای بلوک غربی دارای اثر بیانی قاطع و منسجم باشد بلکه به سیمای بی قاعده و پر از هرج و مرج تهران تنش بصری نیز اضافه نکند؟
ایده کلی پروژه یک شبکه مدولار با ساختاری منظم بود که همانند لباسی ساده بر ساختمان پوشانده شد تا نمای زیرین خود را سازماندهی کرده و در قالب یک ساختار با زبان واحد کل پروژه را در بر بگیرد.
با قرارگیری این شبکه، فضایی بینابینی حد فاصل پوسته اول و دوم بوجود امد تا با اختصاص یافتن ان به جداره سبز کیفیت فضایی واحدها را ارتقا دهد.