در بین اندام های قدیمی معماری، باغ های ایرانی دارای چنین ویژگی بودند. گونه ای چند عملکردی و چند معنایی. در نظام معنایی باغ های ایرانی، چند مفهوم وجود داشت.
باغ های ایرانی در قدیم نماد گردونه مهر و 4 عنصر حیات بودند، نماد بهشت یا پارادایس بودند و در تعبیری متاخر از میشل فوکو، باغ های ایرانی به مثابه یک هتروتوپیا یا (دگرجا) می توانند باشند. مکانی که با ورود به آن، حس و خیال شما را دگرگون می کند.
با توجه به مفهوم هتروتوپیا، این پروژه به مثابه باغ ایرانی معکوس شده طراحی گردید، از هندسه باغ ایرانی استفاده شد، در تقاطع محورها که قبلاً کوشک مستقر بود، در این پروژه یک فضای خالی به عنوان فقدان کوشک ولی با عملکرد مرتبط طراحی گردید. کرت بندی های اطراف کوشک و 4 گوشه باغ در پروژه برعکس شده و تبدیل به احجام ساختمانی می شوند.
میان کرت های باغ که به منظور دسترسی با ماهیتی درونگرا بودند در این پروژه با شکاف های میانی ترکیب شدند و تبدیل به فضاهای تفرجگاهی می شوند که به صورت ممتد از پایین تا بالا و از بیرون پروژه به درون پروژه، حرکت می کند. این تفرجگاه شامل فضای صخره نوردی، زمین پیکل بال، فضای Cross fit و استخر می شود که توسط پله های تفرجی به هم دوخته می شوند.
پروژه تجاری، اداری، فرهنگی شاهین ویلا در زمینی به مساحت 7000 متر مربع در منطقه شاهین ویلا کرج طراحی گردید. این پروژه با زیربنای تقریبی 55000 مترمربع.
یکی از بزرگترین و به روزترین مجتمع های تجاری منطقه خواهد بود.
در طراحی این مجموعه مساله اصلی که مورد بررسی قرار گرفت این بود که نسل جدید پروژه های شهری چند عملکردی چگونه هستند، چه تفاوتی بین پروژه هایی با عملکرد مختلط (Mixed use) با پروژه هایی چندرگه (Hybrid) امروزی وجود دارد.
مفهوم Hybrid (چندرگه) بودن، مفهومی است که طی 3 دهه اخیر با پروژه های افرادی چون کولهاس مطرح شد و افرادی همچون استیون هال آنرا توسعه دادند.
مفهومی که در ابتدا در آسمانخراش های نیویورک مطرح شد ولی امروزه در مکان شهر های آسیایی به دلیل رشد نجومی ارزش زمین توسعه پیدا کرده است. مفهوم هایبرید بودن ناشی از نگاه راست و پراگماتیک معماری در مقابل مفهوم Social Condenser (خازن اجتماعی) که ناشی از نگاه چپ معماریست قرار می گیرد.
با توجه به جایگاه پروژه در منطقه، مطالعه ای روی گونه های معماری ایرانی، درجهت پیدا کردن گونه ای که خاصیت چندرگه بودن را داشته باشد، دارای عملکردهای گوناگون باشد و تجربیات متعددی را برای مخاطب رقم بزند، صورت گرفت.
مدیر طراح : مازیار دولت آبادی
طراح ارشد : دنیز ابراهیمی آذر
تیم طراحی : مینا چابک،رضا ولی نژاد،سارا رجبی
طراح داخلی و رندرینگ : دنیا یوسفی
ترسیمات : سارا رجبی، پارسا آقا جعفری
مدیر طراح : مازیار دولت آبادی
طراح ارشد : دنیز ابراهیمی آذر
تیم طراحی : مینا چابک،رضا ولی نژاد،سارا رجبی
طراح داخلی و رندرینگ : دنیا یوسفی
ترسیمات : سارا رجبی، پارسا آقا جعفری
پروژه تجاری، اداری، فرهنگی شاهین ویلا در زمینی به مساحت 7000 متر مربع در منطقه شاهین ویلا کرج طراحی گردید. این پروژه با زیربنای تقریبی 55000 مترمربع.
یکی از بزرگترین و به روزترین مجتمع های تجاری منطقه خواهد بود.
در طراحی این مجموعه مساله اصلی که مورد بررسی قرار گرفت این بود که نسل جدید پروژه های شهری چند عملکردی چگونه هستند، چه تفاوتی بین پروژه هایی با عملکرد مختلط (Mixed use) با پروژه هایی چندرگه (Hybrid) امروزی وجود دارد.
مفهوم Hybrid (چندرگه) بودن، مفهومی است که طی 3 دهه اخیر با پروژه های افرادی چون کولهاس مطرح شد و افرادی همچون استیون هال آنرا توسعه دادند.
مفهومی که در ابتدا در آسمانخراش های نیویورک مطرح شد ولی امروزه در مکان شهر های آسیایی به دلیل رشد نجومی ارزش زمین توسعه پیدا کرده است. مفهوم هایبرید بودن ناشی از نگاه راست و پراگماتیک معماری در مقابل مفهوم Social Condenser (خازن اجتماعی) که ناشی از نگاه چپ معماریست قرار می گیرد.
با توجه به جایگاه پروژه در منطقه، مطالعه ای روی گونه های معماری ایرانی، درجهت پیدا کردن گونه ای که خاصیت چندرگه بودن را داشته باشد، دارای عملکردهای گوناگون باشد و تجربیات متعددی را برای مخاطب رقم بزند، صورت گرفت.
در بین اندام های قدیمی معماری، باغ های ایرانی دارای چنین ویژگی بودند. گونه ای چند عملکردی و چند معنایی. در نظام معنایی باغ های ایرانی، چند مفهوم وجود داشت.
باغ های ایرانی در قدیم نماد گردونه مهر و 4 عنصر حیات بودند، نماد بهشت یا پارادایس بودند و در تعبیری متاخر از میشل فوکو، باغ های ایرانی به مثابه یک هتروتوپیا یا (دگرجا) می توانند باشند. مکانی که با ورود به آن، حس و خیال شما را دگرگون می کند.
با توجه به مفهوم هتروتوپیا، این پروژه به مثابه باغ ایرانی معکوس شده طراحی گردید، از هندسه باغ ایرانی استفاده شد، در تقاطع محورها که قبلاً کوشک مستقر بود، در این پروژه یک فضای خالی به عنوان فقدان کوشک ولی با عملکرد مرتبط طراحی گردید. کرت بندی های اطراف کوشک و 4 گوشه باغ در پروژه برعکس شده و تبدیل به احجام ساختمانی می شوند.
میان کرت های باغ که به منظور دسترسی با ماهیتی درونگرا بودند در این پروژه با شکاف های میانی ترکیب شدند و تبدیل به فضاهای تفرجگاهی می شوند که به صورت ممتد از پایین تا بالا و از بیرون پروژه به درون پروژه، حرکت می کند. این تفرجگاه شامل فضای صخره نوردی، زمین پیکل بال، فضای Cross fit و استخر می شود که توسط پله های تفرجی به هم دوخته می شوند.